Eerst naar schoonvader om haar hand vragen
Bij het huwelijksaanzoek hoort natuurlijk een verlovingsring. Een originele en bovendien romantische setting wordt over het algemeen ook erg geapprecieerd (met name door de vrouw in kwestie). Daarnaast was het vroeger ook gebruikelijk dat de aanstaande bruidegom vooraf bij haar vader langs gaat om haar hand te vragen. Een mooi gebruik, dat Frans er in wilde houden.
Begin december 2016 - toen Frans' besluit definitief was - toog hij naar de plaatselijke juwelier (met de juiste ringmaat in zijn hoofd geprent) om een verlovingsring uit te zoeken. De keuze is reuze is een opvatting die zeer zeker ook voor ringen opgaat. Toch slaagde Frans met vlag en wimpel zo zou later blijken.
Nu moest hij (met name van zichzelf) nog in Vessem langs om schoonvader om zijn dochters hand te vragen. 'Ja, gevoel voor traditie kan Frans niet ontzegd worden.' Zaterdag 24 december was daar de ideale gelegenheid voor, tenminste als Ad (schoonvader) niet op pad was als koerier. Anneke moest die dag werken in de drogisterij om de kerstdrukte mee op te vangen. Zij kon dus geen lastige vragen stellen.
Ze was net de deur uit en hoewel Frans wist dat Ad de vraag zou waarderen, voelde hij de spanning toen toch wel een beetje toenemen. Nadat hij middels een appje gecheckt had of schoonvader thuis was, reed hij naar Vessem. Na een goede kop koffie en wat gekeuvel stelde Frans de vraag.
Zonder aarzeling kreeg hij de zegen van schoonvader. In de daaropvolgende week zou het gaan gebeuren tijdens een stedentrip naar Amersfoort, zo deed Frans zijn verdere plannen uit de doeken. Met daarbij het verzoek om het uiteraard geheim te houden (al mocht Rikie, de moeder van Anneke het wel weten).
De weg voor het huwelijksaanzoek was geplaveid...
'Meen je dit nou echt?'
'Hier! Nu?'
Anneke eerste reactie nadat Frans op zijn knieën ging.
En toen ging ie op z'n knieën...
De periode van de feestdagen was inmiddels aangebroken en Frans en Anneke zouden er een paar dagen opuit trekken. De bestemming was nog een verrassing voor Anneke, laat staan wat haar te wachten stond. In verband met verplichtingen qua werk kon het koppel enkel 29 en 30 december. Ondanks de korte trip werden het twee onvergetelijke dagen.
Eerder in die maand had Frans al eens voorzichtig laten vallen dat 2017 het jaar zou worden waarin hij haar ten huwelijk zou vragen (in de wetenschap dat hij de ring allang verstopt had in de sokkenla op de slaapkamer). Bij dit uitstapje was er dan ook geen greintje vermoeden bij Anneke dat er iets bijzonders stond te gebeuren.
Frans daarentegen was al dagen bezig met voorbereidingen. Het typeert hem dat hij niet voor een voor de hand liggende bestemming als Amsterdam of Maastricht kiest. Na wat gegoogle was hij al snel bij Amersfoort uitgekomen. Hij had ook al een aantal romantische plekken in de stad in zijn hoofd geprent, mede ingegeven door het goede advies van de plaatselijke VVV, waar hij in de dagen voorafgaand aan de trip mee gemaild had.
29 december ging het stel op pad. Onderweg was Anneke al aan het gissen naar de bestemming. Ze had zich, toen we Utrecht naderden, nog verheugd op een bezoek aan de Domstad, maar het werd toch Amersfoort. Iets wat ze Frans overigens niet kwalijk zou nemen. En achteraf al helemaal niet...
Ze verbleven in logement de Gaaper (het oudste stenen huis van de stad), aan De Hof, het grootste plein in de Amersfoortse binnenstad.
Aan het tweede centrale plein ligt de Onze Lieve Vrouwetoren. Met ruim 98 meter hoogte is dit de op twee na hoogste laatmiddeleeuwse toren van Nederland. De toren staat op het kadastrale nulpunt van Nederland. Een mooie symbolische plek voor het huwelijksaanzoek, zo dacht Frans. Toen Frans en Anneke deze toren met een gids om 14:00 uur ging beklimmen, was hij behalve een tikkeltje zenuwachtig ook minder overtuigd van het feit dat dit dé plek was. Hij hield de ring dus op zak...
Een andere beoogde plek om op de knieën te gaan was de Koppelpoort. Deze sprookjesachtige land- en waterpoort uit 1400 was onderdeel van de voormalige stadsmuur en bij zonsondergang prachtig verlicht, zo had de VVV Frans verzekerd. Een audiotour van circa 60 minuten zou het stel hierheen leiden, had Frans bekokstoofd. De tour startte om 17:00 uur en leidde het tweetal langs diverse historische plekken in de stad. Tijdens de wandeltocht werd met eigentijdse technieken als videoprojectie en virtual reality de ontstaansgeschiedenis van de stad Amersfoort verteld. Na een uur kwamen Frans en Anneke aan bij de Koppelpoort. En hoewel de poort een prachtig monument is, was het op dat moment, volgens Frans, ook niet de juiste setting voor een aanzoek omringt door andere toeristen.
Nu had hij nog maar één troef in handen: De Warme Winteravonden in DierenPark Amersfoort. Het park is in deze periode omgetoverd tot een waar winter wonderland, compleet met pak sneeuw, twinkelende lichtjes, knusse vuurkorven, een sleebaan, fijne kraampjes, lekkere hapjes en gezellige muziek. 'Daar zou het dan maar moeten gebeuren', meende Frans.
Het tweetal slenterde, met hun neus in hun telefoon al zoekende naar de juiste route, geleidelijk naar de andere kant van de Koppelpoort. Toen Frans vanaf die zijde naar de verlichte stadspoort staarde, wist hij het. Het moet toch hier gebeuren.
Hij haalde het doosje met de verlovingsring uit zijn zak en ging door zijn knieën. Anneke kon het nauwelijks bevatten - stamelde de woorden 'Meen je dit nou echt?' 'Hier! Nu?' - maar uiteindelijk antwoorde ze toch volmondig 'Ja' op de vraag van Frans of ze met hem wilde trouwen.